ما چاره عالمیم و بی چاره تو*

قدیم ترها از ژست دست به سینه خوشم می آمد... خوب یادم هست اولین کسی که در این باره به من تذکر داد، مدیر عامل اولین شرکتی بود که کار می‌کردم. رفته بودیم جلسه حل معضلات مالی شرکت و رئیس که در حال گذراندن دوره های زبان بدن و مدیریت صنعتی بود، همان اول جلسه به من اشاره کرد و گفت: "به به! شما هم که دست به سینه، بدجور گارد دفاعی گرفتید، وای به روزگار من" :-|  خیلی وقت هست که عادت دست به سینه بودن را کنار گذاشته ام، نه به خاطر حرف او، به خاطر این ویدئو در سایت TED که Amy Cuddy تعریف می‌کند، دست به سینه بودن، چقدر از مشارکت دانشجویان می کاهد و به این معناست که من حرفی برای گ ما چاره عالمیم و بی چاره تو*...

ما چاره عالمیم و بی چاره تو*...

در بخشی که صابر کار می کند، یک کارآموز آلمانی ۲۲ ساله آمده، به نام توماس. آن اوایل خیلی دوست داشت فارسی یاد بگیرد و اینها از سر دوستی یک سری کلمات پر کاربرد یادش دادند، مثل آفرین، چطوری، می خوام، خوب، بد، صبح به خیر، پول، ... این بنده خدا هفته پیش به بخش دیگری منتقل شد.  امروز صبح بعد از یک هفته صابر را دیده،  صابر از دور دستی برایش تکان داده و گفته: خوبی توماس؟ طرف گفته: توماس نه! داش توماس :-))))) چطوری پدرسوخته؟ :-|||| به علت این که اینجا خانواده رد می شود از ذکر باقی کلمات ذکر شده در مکالمه فی مابین معذورم، فقط همین بس که توماس در حال حاضر کلکسیون فحش ایرانی ما چاره عالمیم و بی چاره تو*...